به چه گویم که ترا باز ترا بنده شدم           رازکی بر دل خود مسبب خنده شدم

به که گویم که چرا مهر زدی بر دل من      به چه گویم که چرا باز که شرمنده شدم

یاربا توبه نکردم که دگر دل بکنم            عشق از بوالهوسی ورنه که بد بنده شدم

کودکی بیش نبودم پی معشوقه خود           بس که آتش زدنم هیزم سوزنده شدم

آه دل گویم و انجم بکفم گر بنهی             راز دل کس نکنم فاش که درمونده شدم

یارکی بر نگزینم نگران از نیم اش             سوتکی بر دهنم بلبل خواننده شدم

دوست نگزینم شودم سنگ صبور              ای دریغا که درین ره چه راننده شدم

مهر بر داد من از عشق فزونی باشد          راز گویم که ترا از دل خود کنده شدم

گریه کردم که بشویم تن بیمار دلم             قهر کردم ز دلم تارک پرونده شدم