غم خود می خورم و غصه سودای ترا             چه  بیاید  به  سرم  باز  که  فردای  ترا

بارها  بر  دل  نالان  خودم  عهد  کنم             که بشم عاشق این عشق سراپای ترا

بارها بر سر  خود  چاره و  ناچار  کنم              چه  کنم  تا  نخورم  غصه   رویای  ترا

سالی به شدو عشق فزون گشت ولی           زه ره ات دل نستاندم به چه معنای ترا

باز گویم که چرا  این  ره  آغاز  تو  شد              چه  کنم  تا  نکشم  ناز   تمنای  ترا

رخم از دوری تو چهره  پریشان  کرده                چه  کنم  باز نبینم  که   معمای  ترا