دل من ازسنگ نیست
بلکه ازتنگ بلورماهی
بلکه ازبرگ گل کاغذی کنج حیاط
یاکه از لنز ظریف چشمت
این دلم نازک وحساس تراست
یاددادم به دلم هیچ نگوید هرگز
گله هایش درخود
خشم هایش درخود
هرچه هم میشکند درخود اوست
دل من یاد گرفته،نیست دراین دنیا
همدلی همدردی
عشق های شرطی
هرکسی درطلب خویش تورا میخواهد
هرکسی درگرو عشق، تنت راخواهد
پس بشین ای دل من
بنگر حال زمین را
که چه میبیند از این آدمیان
لب فروبسته وهیچ
چه بگوید آخر؟
دل اوهم روزی فوران خواهد کرد
خواهد انداخت به آب قایق کوچک تنهایی خود
وتمام بشریت به خروش
چه شده؟زلزله است؟
میفشاند آتش؟
این زمین آرام بود؟
ازچه درهول وولاست؟؟؟؟
