روزها ماه ها بلکه سالها پی هم مثل برق می گذرند عده ای به دنیا می آیند عده ای ازدواج می کنند وعده ای مریض می شوند و عده ای هم می میمیرند این شده روزمرگی انسان امروزی باید صبح زود بروی سرکار تا ساعت معینی کار کنی برگردی خونه و ادامه بدی ...سر آخر  هم کهولت و بیماری از کار افتادگی و مرگ روز ها می گذرد اما بر عده نیازمنان افزوده می شود ثروتمندان غنی تر می شوند ونیازمندان فقیرتر .باید چاره ای اندیشید زندگی از روزمرگی در بیاید باید فقرا بی نیاز شوند باید مجردان بی همسر نباشند باید بیماران علاج شوند همه اینها نیاز به امید دارد آیا می شود امیدواری را در مردم زنده کرد آیا می شود برنامه ای برای زندگی ترسیم کرد که از ناملایمات و مشکلات جامعه به نفع درد مندان کم کرد همه اینها نیازمند عزم جدی مردم و مسئولین را می طلبد من یک کارمند دولتم من موافق تعطیلی اکثرا وزارت خانه ها و شکل گیری تشکیلات جدیدی جای آنها فراخور نیاز کشور هستم نیاز به این همه دوایر دولتی که 80درصد بودجه را صرف حقوق دستمزد مشاغلی که اصلا نیازی به آنها نیست بهتره کارمندان را حتی با سوابق کم از کار مرخص کرد هزینه های سازمانهای دولتی سرصام آور است در حالی که اصلا ضرورتی برای وجودشان نیست من حاظرم از سوابق 27 ساله ام بگذرم تا کشور پای یک اصولی شکل بگیرد تا اقتصادمان پویا شود